from https://en.wikipedia.org/wiki/File:Ronald_dela_Rosa_073116_(cropped).jpg
ENOUGH already with this propaganda crap shit that argues thus, to brainwash us all into the supposed virtue of leaderism:
"Magpasalamat kayo dapat sa amin kaysa mag-criticize sa War on Drugs kasi nakikinabang din kayo sa new peace and order situation. Huwag maging ingrato."
Unang-una po, criticizing a manner of fighting the illegal drugs industry is not necessarily a criticism of the overall rationale for fighting the illegal-drugs trade. . . .
Pangalawa, pointing out consequences of a certain manner of fighting the illegal-drugs trade may be meant to be corrective for that fight, not destructive to the same. . . .
I hope malinaw/maliwanag.
In short, magpasalamat dapat tayo sa kritisismo sa mga prosesong ginagamit sa War on Drugs dahil ang mga kritisismong ito ay maaaring makatulong sa paghubog (o pagpanatili man) ng isang magandang imahe para sa giyerang ito; ito ang imaheng makapagbubuklod sa lahat ng ayaw sa illegal drugs.
Conversely, ang pagiging averse sa kritisismo ay pagsang-ayon sa konsepto na dapat sumunod na lang ang lahat sa iisang matalinong nag-iisip na hari para sa giyera "niyang" ito, kahit pa nakikita ng marami (o ng iilang kritiko) na ang proseso o metodolihiya ng hari ay nakasisira sa sarili "niyang" giyera.
Unless of course ang totoo ay hindi seryoso sa pagpuksa sa illegal drugs ang giyerang ito at may ibang objective, say, creating a culture of fear lamang for the attainment of an obedient (because frightened) nation. If that is the case kasi, then dapat nga natin maintindihan kung bakit tila may bersyon na ganito sa war on drugs, isang bersyon na marahil ay anak ng isang aversion sa kritisismo na may pagkiling din sa isang vozhdist o messianist na uri ng gratitude para sa iisang nag-iisip para sa lahat. [S / -I]
"Magpasalamat kayo dapat sa amin kaysa mag-criticize sa War on Drugs kasi nakikinabang din kayo sa new peace and order situation. Huwag maging ingrato."
Unang-una po, criticizing a manner of fighting the illegal drugs industry is not necessarily a criticism of the overall rationale for fighting the illegal-drugs trade. . . .
Pangalawa, pointing out consequences of a certain manner of fighting the illegal-drugs trade may be meant to be corrective for that fight, not destructive to the same. . . .
I hope malinaw/maliwanag.
In short, magpasalamat dapat tayo sa kritisismo sa mga prosesong ginagamit sa War on Drugs dahil ang mga kritisismong ito ay maaaring makatulong sa paghubog (o pagpanatili man) ng isang magandang imahe para sa giyerang ito; ito ang imaheng makapagbubuklod sa lahat ng ayaw sa illegal drugs.
Conversely, ang pagiging averse sa kritisismo ay pagsang-ayon sa konsepto na dapat sumunod na lang ang lahat sa iisang matalinong nag-iisip na hari para sa giyera "niyang" ito, kahit pa nakikita ng marami (o ng iilang kritiko) na ang proseso o metodolihiya ng hari ay nakasisira sa sarili "niyang" giyera.
Unless of course ang totoo ay hindi seryoso sa pagpuksa sa illegal drugs ang giyerang ito at may ibang objective, say, creating a culture of fear lamang for the attainment of an obedient (because frightened) nation. If that is the case kasi, then dapat nga natin maintindihan kung bakit tila may bersyon na ganito sa war on drugs, isang bersyon na marahil ay anak ng isang aversion sa kritisismo na may pagkiling din sa isang vozhdist o messianist na uri ng gratitude para sa iisang nag-iisip para sa lahat. [S / -I]
No comments:
Post a Comment